08-06-2016

Decin-Dresden, woe. 8-06-2016 Een stralende dag, een goed ontbijt en we zitten onmiddellijk op pad. En niet alleen wij maar groepen fietsers. In het hotel zitten veel fietsers met een georganiseerde fietstocht waarbij de bagage van hotel naar hotel wordt gebracht.We fietsen op een prima fietspad in het smalle dal van de Elbe met uitzicht op grillige rotsen in of boven de bossen. Het zijn rotsen van zandsteen uitgesleten door erosie. Na enkele iklometer zijn we bij de grens, een amper opvallende grenssteen ware het niet dat een groep fietsers er uitgebreid bij stilstaat. In Schonau nemen we het veer naar Hrensko  ( Tsj.) om een paar kilometer verder definitief in Duitsland te zijn. In Bad Spandau oude paleizen als hotels op de kade van de Elbe. De Johanniskirche is een sobere, ronde kerk, dus evangelisch. Het altaarstuk is gebeiteld in grijze steen: het laatste avondmaal en Jezus die de kooplieden de tempel uitjaagt. Door de bossen en een paar gehuchten fietsen we naar het volgende veer dat ons naar Konigstein overzet, een schilderachtig plaatsje dat zijn naam dankt aan de burcht die gebruik maakte van de natuurlijke rotspartijen en zo het dal beheerst. We fietsen nu definitief op de linkeroever, dachten we. Enkele mooie kilometers verder is het fietspad onderbroken en nemen we de pont naar Stadt Wehlen. De omgeving doet vriendelijker aan door de leuke huizen op de hellingen. We steken de brug over naar Pirna, een streekcentrum met een fraaie markt waar we uitblazen met een soepje maar vooral drinken. Er is een kasteel Sonnenstein en een paar kerken die de stad karakteriseren. Op de kade lezen we dat de Elberoute onderbroken is in Heidenau. We besluiten door te fietsen langs de Elbe. Het smalle dal is een breed dal geworden. In Heidenau is de omleiding zo goed aangegeven dat het ommetje door de bewoonde wijk alleen extra tijd vraagt en we op het fietspad verder kunnen. Het is goed fietsen door de weilanden langs de Elbe, wel druk met horden fietsers. In elk dorp lijkt het of we over een promenade fietsen. Het is warm en de laatste kilometers krijgen we wind tegen. Als vanuit het weiland hartje Dresden binnen fietsen zijn we goed gaar. De infodame regelt een kamer in de cityherberge, een splinternieuw hostel/hotel. Tussen horden lopers gaan we de binnenstad in. Op het terras van 'la Osteria' eten we lekker Italiaans. Het is super druk door de jaarlijkse cityloop: 15.000 mensen doen mee aan de cityloop van bedrijven, van cafe tot computerbedijf. Iedereen loopt mee voor een goed doel en voor de gezelligheid zo te zien. Dresden is in 1945 plat gebombardeerd. Ze is als een fenix herrezen uit haar as. De heropbouw van paleizen, kerken en mooie huizen hebben de stad haar oude allure terug gegeven. Ze verwijzen naar het verleden en doen nu dienst  als hotel of hebben een openbare functie. Samen met haar nieuwbouw is het een moderne grootstad, hoofdstad van Sachsen. Een prachtige dagtocht, wel eisen warmte, wind en kilometers hun tol en liggen we snel niet onder maar op de wol.