03-06-2016

PRAAG Vrij. 3-06-2016 Het miezert en er is geen enkele reden om ons te haasten. We ontbijten aan een lange tafel en de andere gasten spreken een - voor ons - verstaanbare taal wat uitnodigt tot gebabbel. Alleen wandelen door de straten is al een genot. Veel gebouwen zijn oude paleizen of grote herenhuizen. Nu zijn het ambassades en ministeries. De buurt heet Mala strana/kleinere of lagere stad. We lopen tegen de middeleeuwse kerk van de Maltezer ridders aan. De twee stoere torens staan in de steigers en zijn door een binnenhof gescheiden van de vroegbarokke kerk 'Maria onder de ketting'. We nemen de tram naar de Praagse burcht en stappen uit bij de koninklijke tuin, een prachtig aangelegd park met veel exotische bomen en een paar fonteinen. Door een poort met erewacht in het gelid betreden we de burcht. Naast erewacht is er de nodige politie en legerbewaking want statige paleizen zijn nu regeringsgebouwen. Met een entreekaartje kunnen we verschillende onderdelen van de burcht bezoeken. Het staat keurig aangegeven op het ticket. Bijzonder is dat we telkens door een scanpoortje moeten voor elke 'attractie'. We beginnen met de Dom St. Veit. Een gothische kathedraal met veelkleurige glasramen in verschillende stijlen, ook Jugendstil. Prachtig! Blikvangers zijn het zilveren grafmonument van Johannes Nepomuk, de brugheilige, ooit op bevel van een koning in de Moldau gegooid. Verder de weelderige kapel van de heilige Wenzel/Vaclav, in 935 vermoord door zijn broer en als eerste martelaar verheven tot landsheilige en patroon van Bohemen. Achter een zware houten deur is een stiltecentrum met aanbidding, ruimte voor gebed.We schuiven mee in de toeristen horde waar gidsen zwaaien met paraplu's en plumeau's om hun schapen bijeen te houden. Het oude koninklijk paleis met een reusachtige ontvangstzaal met een uniek slinger gewelf en een kamer volgeschilderd met wapenschilden, symbolen van macht en adel. De basiliek van st. Joris heeft een voo rgevel in vroegbarok, de kerk is eenvoudig romaans met een verhoogd koor en daaronder een krypte. In een oude kruittoren is nu een minimuseum van de kledij van de paleiswacht de laatste 150 jaar, in de volgende toren is een gruwelijke martelkamer. De verdedigingsmuur is afgedekt en herbergt een partij harnassen, malienkolder, hellebaarden en ander wapentuig. Daar is ook het gouden straatje, nu mooi opgeknapte huisjes. Vroeger waren het woningen van handswerklieden die binnen de burcht woonden en er hun diensten verleenden. De huisjes geven wel een idee van hun leven maar of dat zo goudkleurig was. Op het laatste plein staat een naakte jongeman van brons. Het beeld is donker maar de piemel is goudglanzend. Onder gegniffel van de massa wordt hij gestreeld door menig vrouwenhand. Wat een gewoonte! Boven hebben we een prachtig uitzicht over de stad, haar bruggen en haar torens. Als we via een smeedijzeren hek, groen met goud, burchtcomplex verlaten lopen we tegen het Schwarzenberg paleis aan met zijn facade in sgraffito techniek. Dan is het hoog tijd voor een sandwich op een terrasje onder de cafegalerij. In de late namiddag storten we ons in de drukte van de Karlsbrug, de wereldberoemde brug met haar heiligenbeelden en beeldengroepen, zwart door de tand des tijds of door de uitlaatgassen? Op de brug veel karikatuur en andere schilders en stalletjes met 'Schmuck'. In de Niklaskerk beluisteren we een concert van orgel en sopraan met muziek van Bach en tijdgenoten: juwelen van barok in de meest barokke omlijsting. Moe van het vele lopen en de vele indrukken dineren we in de sfeervolle tuin van het Italiaans restaurant van de buren. De bediening is niet zo vlot dus kunnen we lang genieten van eten en drinken.