28-05-2016

Coburg-Himmelkron, za. 28-05-2016 We zijn de eersten aan tafel en vertrekken met een dun zonnetje, ideaal fietsweer. We gaan even de stadskerk st. Moriz binnen, een evangelische kerk maar met een barok altaar vol heftige bas-reliefs. Wat een contrast!  Orgelmuziek dondert door de kerk. Door een oude stadspoort geraken we redelijk vlot de stad uit. Jan fotografeert het oud-katholiek kerkje waar we langsfietsen. Dan volgen nog enkele dorpen, een beetje rommelig fietsen, regelmatig op de weg. Een klim en lange afdaling door het bos brengen ons in Lichtenfels, streekcentrum en Kreisstadt. Het is het centrum van de korfhandel en er staat een staatsvakschool voor Duits handvlechtwerk. Sporen ervan zijn her en der in de stad te zien. De markt heeft behalve een paar fraaie huizen en dito raadhuis vandaag draaimolens en springkussens. Het is de jaarlijkse ' Erlebnistag' voor de kinderen en hij draait op volle toeren. We volgen nu de fietspaden langs de Ober Main stroomopwaarts. Ook deze rivier trekt haar spoor door de weilanden waar ze poelen en plassen achterlaat. Af en toe een dorpje zoals Stroessendorf met een kasteel als blikvanger. Over de natuur met haar bloemrijke weiden hebben we niets te klagen, wel over de ondergrond: op de bospaden is vaak grind gestort om de weg te verbeteren en dan is het opletten geblazen. We slaan een bakker over, nog te vroeg. Dan is er letterlijk in geen velden noch wegen een gasthof te bekennen. In Mainleus vinden we  het gedateerde 'Frankische Hof'. Binnen volop vertier met de plaatselijke vijftigplussers die aan de toog hun ideeen verkondigen of geconcentreerd de gokkasten bedienen. Ons vinden ze gestoord maar, hebben respect voor onze tocht. Met hun goede wensen fietsen we verder. En ja, zowat om de hoek een half industerrein met voedsel. We naderen Kulmbach, een middelgrote stad en streekcentrum. Hier splitst de Main in de 'roter' en de 'weisser'. Na een rondje binnenstad gedomineerd door de Plassenburg, die haar naam leent an het plaatselijk bier, volgen we de witte Main. Het is druk met recreatiefietsers. Het fietspad volgt de Main en later de Schorgast, een bijriviertje. In het plaatsje Ludwig-Schorgast - wie is naar wie vernoemd- nemen  we een alternatieve route: een fietspad dat kriskras door de graslanden slingert tot Neuenmarkt. We rijden het hele dorp rond en als we bij een beduimeld gasthof informeren, vertelt de bejaarde eigenares dat ze al jaren gesloten is en in heel Neuenmarkt geen slaapgelegenheid meer is en dagjesmensen alleen het stoomtreinmuseum bezoeken en zelf hun brood meebrengen. Nog een mooi ritje door het bos brengt ons naar Himmelkron en daar belanden we bij hotel restaurant Opel (niet vernoemd maar de auto maar naar de eigenaar). Het is een heel complex, gericht op busladingen en vlak bij de snelweg. Er tegenover staat een autobahn kirche. Als we met kamer 13 tevreden zijn heeft mevrouw Opel een plaatsje voor ons. Prima kamer. Riekende kleding wassen. Jan hangt de drooglijn op het balkon. Ons optuigen voor het restaurant, eten en een avondwandelingetje om de buurt te verkennen. We zijn bedrijp.