25-05-2016

Allendorf-Heringen, woe. 25-05-2016 De lucht is egaal grijs maar het is droog. Al snel fietsen we het schilderachtige stadje uit. Jan heeft zich optimistisch iets te luchtig gekleed. Het is koud, dus trekt hij zijn striptease kousen aan en gesloten schoenen. We fietsen door het bos langs de Werra. De vochtigheid accentueert de geur van daslook en meidoorn. Als het dal weer breder wordt zijn er naast de weilanden en groene akkers enekele in plastic verpakte velden vol bedrijvigheid: asperges. Dan rijden we langs meertjes en vijvers. We komen er een paar wandelgroepen tegen die uitgroeien tot een kolonne. Waarschijnlijk loopt de hele camping mee. Zo bereiken we Eschwege, een grotere stad met weer een oude kern met vakhuizen. We hebben er intussen zoveel mooie gezien dat we er gewend aan raken. De Marktkerk in het centrum is een laatgotische hallenkerk, sober en evangelisch. Er is een hoekje waar men als gebeden voor mensen kaarsjes aansteken, wij steken er twee aan. Via een park en de Eschweger see met watersportcentrum keren we terug naar ons fietspad langs de Werra. Het landschap verandert weinig. Bij een rotsparij versmalt het dal om dan weer breder te worden. Het dal wordt begrensd door beboste heuvels met af en toe een burcht of ruine. Een bord over de eenwording van Oost en West Duitsland attendeert ons erop dat we aan de voormalige grens zijn. Die grens loopt kriskras door de streek. Het is rustig fietsen door Treffurt met zijn mooie raadhuis, Frankenroda met een Brauhaus dat veranderde in school tot Creuzburg met zijn oude brug en Liboriuskapel. Het oude postkantoor op het marktplein is nu restaurant. Voor ons lunchtijd met plaatselijke Thuringer gerechten. Het fietspad golft mee met het landschap dat onverminderd groen blijft onder de grijze lucht. Als de weg versperd wordt door bruggenbouwers worden we geadviseerd de weg te nemen waar een bordje 'levensgevaar' bij staat. Het is het oude pad wat modderig door de grote vrachtwagens die bij de bruggenbouw horen. Zo bereiken we Gerstungen waar we willen ovvernachten. Het is een dooie boel en het pension dat we op het oog hadden is dicht. Uit het niets duikt een behulpzame fietser op. Geen probleem. Hij fietst kilometers lang met ons mee. Hij woont in het voormalig Oost-Duitsland en heeft gewerkt in de plaatselijke kalimijnen waar we de hoge, witte bergen afval van zien. Hij vertelt over zijn fietshobby en de kalimijnen. Voor we er erg in hebben zijn we twaalf kilometer verder in Heringen, een dorp dat hij geschikt vindt om te overnachten. We danken onze gids hartelijk en melden ons bij het Thuringer Hof, met bett & bike vignet. We ziijn weer onder de pannen. Voor bier en avondeten wordt gezorgd. Een mooie groene dagtocht met een record van 107 km.!