09-06-2016

Dresden-Muehlberg, do. 9-06-2016 Aan het ontbijtbuffet is het druk met volwassenen en jongeren. Buiten is het bewolkt en fris. We steken een brug te vroeg over naar de rechteroever en nemen de kant met trappen maar worden onmiddellijk beloond met een prachtig zicht op de monumentale gebouwen van de Altstadt. Verschillende paleizen en kerken hebben een gouden beeld in top, als een kers op de taart. We fietsen langs de Elbe en dan door een druk industrieterrein waar door we een bocht in de rivier afsnijden. We komen langs Radebeul, de stad waar Karl May zijn indianenverhalen schreef over Winnetou, Arendsoog en Witte Veder. Het is prachtig fietsen over dijken en door weilanden waar de koeien drinken uit de rivier en de bermen volop in bloei staan. Elke dag is er wel een nieuwe bloem bij. Aan onze kant is het dal vlak en breed, op de linkeroever zijn de heuvels bebost  met hier en daar een woning of een gehucht. We fietsen tegen wind tenzij een bocht in de Elbe ons gunstig gezind is. Na 25 km. steken we de brug over naar Meissen, de porseleinstad. Een alchemist probeerde goud te maken. Het lukte niet maar hij kreeg bruin aardewerk. Een jaar later in 1708 maakte hij het eerste witte porselein in Europa. Het zou een goudmijn worden voor de stad. De stad is een plaatje gedomineerd door Albrechtkasteel en kerk. Wij hebben geen cent meer aan contanten dus op naar de automaat en dan koffie drinken op het mooie marktplein. Jan gaat als ridder op de foto. De Frauenkirche is evangelisch sober maar met een opvallend fraai altaarretabel. We fietsen terug naar de rechteroever. Het rivierdal versmalt opnieuw en er zijn weer grillige rotsen op de beboste heuvels. We fietsen door de velden, kleine dorpen en over dijkjes. Opvallend is dat het geasfalteerde fietspad onderbroken wordt door een tien a twintig meter kasseitjes. We denken dat het te maken heeft met mogelijke overstromingen. In augustus 2002 is de Elbe zwaar overstroomd. Waar wij nu fietsen zouden we fors onder water fietsen. Ook bij de huizenbouw houdt men er rekening mee. Voorbij Seusslitz ontvouwt het dal zich in de breedte. In Merschwitz krijgen we een pad zo historisch geplaveid dat we te voet gaan. Het is een oud jaagpad. In Nunchritz maken we een ommetje langs een groot chemisch bedrijf. Een naam is niet zien, wel dat het industrieterrein is. Wat zouden ze hier maken? Even verder nemen we de veerpont naar Riesa, dan zijn we meteen in de oude stad. Eerst lunchen we met een Eisbecher en rijden de winkelstraat in. Door een verkeerde move missen we stadhuis en kerk. Riesa is een stad met industrie. We merken er weinig van want ons pad loopt langs het water of door de weilanden. Omleidingen worden met duitse Grundlichkeit goed aangegeven. Bij de pont van Strehla steken we terug over naar de rechteroever. Het dunne middagzonnetje heeft plaats gemaakt voor dreigend donkergrijs. Het waait over en de laatste kilometers is het goed fietsen door het boerenland, ook al zit de wind tegen. In Muehlberg halen we net de info. De man is een fervent fietser dus praatstof genoeg. Hij geeft advies voor een slaapplek en nodigt ons uit om morgen een uurtje aan het museum te besteden. We vinden een stijlvolle kamer in de 'Alte Meisterey'. Onze gastheer zet nog een roos op onze kamer en in de idyllische tuin drinken we wat in gezelschap van een jong katje dat speels zijn wereld verkent. We genieten van onze kamer tot we bij de buurvrouw 'Zum Kronprinz' aan de asperges gaan. Een korte wandeling door het historisch stadje levert foto's van verstilde glorie.