Prelude 1
Blijf op de hoogte en volg Jan en Karlien
02 Mei 2016 | Nederland, Wilnis
Prelude 1
Als voorbereiding op onze fietstocht willen we enkele dagen trainen, een kwestie van eelt op de billen krijgen en te voelen hoe het is om elke dag een flink stuk te fietsen. We logeren in een huisje op Landalpark, 'de Elsgraven' in Enter.
Dinsdag, 19-04-2016
Een wolkenlucht met plukjes blauw en huppelende konijnen en een eekhoorntje in onze tuin. Een goed begin! Om 9.15 uur staan we in de startblokken. De ochtend is frisser dan achter het raam.
De gps loodst ons langs rustige landwegen richting Rijssen. Aan de rand ligt Landgoed Oosterhof, een mooi landhuis dat in de zestiger jaren van de vorige eeuw in verval geraakte. De gemeente kocht het, knapte het op en herbergt er nu twee musea onder een dak. We doorkruisen Rijssen in alle richtingen. Een dorp opgestuwd in de vaart der volkeren met veel winkels, nieuwbouwwijken en een oud kerkje in het centrum met twee bomen ervoor: één geplant in 1898 voor Wilhelmina en een uit 2013 voor Willem Alexander.
Terug in de weilanden is het heerlijk fietsen. Enkele weilanden zijn veranderd in drasland tot vreugde van de vogels en nog meer van de vogelaars met hun kijkers. Bij een futurische groepsaccommodatie grotendeels bedekt met aarde staat een infobord met tekst en uitleg over het christendom in de Lage landen en dan staan in de berm paaltjes met een jaartal en een belangrijke gebeurtenis uit dat jaar. Plots weet ik het weer: we naderen de meest historisch beluste of bewuste gemeente van Nederland: Holten. Samen met Rijssen één gemeente. Ik vermoed dat er 2000 van die groene doosjes zijn, al heb ik het niet gecontroleerd. Op elk paaltje een jaartal en op het groene doosje een historisch feit uit Europa en uit de verdere wereld.
We fietsen de eerste bossen in van de Sallandse heuvelrug, onder de Holterberg langs en komen in Holten. Ook hier doorkruisen we het dorp in alle richtingen tot we langs de nieuwe vlinderwijk met straatnamen als atalante, koninginnepage en koolwitje Holten verlaten.
Weer rijden we langs beemden, bosjes en boerderijen kilometerslang. Een oorlogsmonumentje in de vorm van een reuzekei meldt dat een Canadees regiment op 7-04-1945 hier de Schipbeek overstak om Holten te bevrijden. Langs landgoed Dorth met zijn prachtige landhuis fietsen we naar Harfsen tot landwinkel 'de winde' waar we lunchen in de zon en een paar lekkernijen inslaan. Achter het 'uutblaoshuuske' ligt de boerencamping Braakhekke.
Door eenzelfde landschap fietsen we naar Laren en herkennen de oude kerk met Kulturhus dat we op ons Pieterpad uitgebreid bezochten. Langs de 'verwoolse schoole', nu een kek villaatje, vroeger de school van het landgoed Verwolde verlaten we Laren. Na kilometers boerenland fietsen we om de hoge zendmast van Markelo met zijn groene uitkijkpost en verder door een prachtig stuk hei, nog in winterslaap. Na een klaphek verandert de hei in weiland met grote grazers. Bij een uitkijkpunt lezen we over een natuuproject in Borkeld: 'van wei naar hei'. Vanwege de afnemende landbouw heeft men de vruchtbare bovenlaag met meststoffen afgegraven en is het wachten op de metamorfose tot heidelandschap.
We verlaten het natuurgebied en rijden de laatste kilometers door de omgeploegde velden en grasland dat tot de horizon reikt. Dan door de beemden van Enterbroek naar het industrieterrein van Enter. Als we het dorp verlaten wacht een verrassing. We hebben nog ruim vijf kilometer te fietsen i.p.v. de verwachte twee. Een rondje door de weilanden langs de Regge tot we langs een sluipweggetje ons park bereiken en doorkruisen tot ons huisje. Moe maar voldaan!
Woensdag, 20-04-2016
Een stralende dag met een ijslaagje op het gras. We zijn tegen 9 uur op pad richting Rijssen maar houden nu de buitenwijken aan langs de schilderachtige pelmolen. Dan gaan we slingerend langs de Regge over oude en nieuwe fietspaden. Een mooi vlak dal met weilanden die elke dag groener worden met kleine poeltjes en af en toe drasland. Soms een moerasbosje waar waterwilg en bomen tot de enkels in het water staan. Af en toe een déjà vu van ons Marskramerpad. Zo bereiken we Nijverdal en fietsen langs het spoor de bossen in, de Sallandse heuvelrug op, die we dwars oversteken. We komen uit bij het Landalpark Hellendoorn, rijden er omheen en dan weer door het boerenland kilometers lang. Zo bereiken we Mariënheem, een dorpje dat Raalte reeds aankondigt. Onze route loopt door de straat van Gerard en Marietje, vroegere buren, die ons hartelijk ontvangen. Hun tuin en woonkamer hebben een ware metamorfose ondergaan. Beide zijn smaakvol opgeknapt. We praten bij en lunchen gezellig met zijn vieren.
We moeten verder want we hebben nog een kleine vijftig kilometer voor de boeg. Weer uitgebreid langs fietspaden of rustige secundaire wegen, door Heeten, terug naar de bossen van de heuvelrug. Een kei met plaqette herinnert aan drie jonge mensen die dood geschoten zijn bij een Duitse razzia tijdens de laatste oorlogsmaanden.
Het is heerlijk fietsen door de bossen tot we aan de rand van Holten een stuk weg oppikken dat we gisteren reeds reden. Bij de draslandjes buigen we weer het bos in. Als we het natuurgebied van de Borkeld naderen, fietsen we langs een dicht bos van jeneverbesbomen. Een prof in ecologie heeft een lans gebroken om dit zeldzame bos te behouden. De snelweg buigt er omheen. Even verderop is er nog zo een kavel met jeneverbesbomen. Als we de bosrand bereiken volgen we de laatste kilometers het parcours van gisteren. Zo bereiken we het industrieterrein van Enter met zijn betonstenen met 'tuinvisie', een pleidooi voor stenen tuinen? In het centrum kopen we avondeten bij de keurslager en AH en nemen de kortste weg naar ons huis met 82 kilometer op de teller. Een prachtige fietstocht en het ommetje langs de Regge hoeft vandaag niet!
Donderdag, 21-04-2016
Lichte nachtvorst en dan luiden fluitende vogels een zonnige, frisse voorjaarsdag in. De eerste kilometers door Rijssen fietsen we inmiddels blindelings tot de draslandjes die schitteren in het zonlicht. Langs velden en wegen bereiken we een beboste heuvel waar een caravanparkje is neergestrooid. We fietsen richting zendtoren en kronkelen er omheen, geen boerenstee slaan we over. Er zijn verrassende grind- en schelpenpaadjes, zelfs één langs een brede bosweg die omgeploegd is in smalle voren. We passeren een nieuw landhuis, een soort kopie van een oud landhuis. Het is het net niet: te protserig.
Tegen de middag drinken we koffie en thee tegenover de protestantse kerk in het hartje van Laren. We bestellen een appelkaneelpunt en een hazelnootschuimbal, een letterlijke en figuurlijke caloriebom, maar… we fietsen het eraf. We trekken een ommetje door bos en boerenland naar Lochem. Een kleine stemmige markt met een oude kerk en een paar oude pandjes. We maken een praatje met een echtpaar dat in fietsen geïnteresseerd is, een onverwachte ontmoeting!
Het landschap verandert met lange, rechte wegen. Boerenbedoeningen her en der en veel weiden met fraaie paarden. Als we ons brood eten krijgen we gezelschap van twee zwarte, zwijnen die achter de omheining knorren om een boterhammetje. Het blijft even landelijk met her en der een ommetje om geen molen of grafheuvel te missen.
Jan voert de gps en ik volg de knooppunten en die blijven verrassen. Soms liggen er zeven à acht kilometers tussen twee knooppunten, soms enkele honderden meters. In de dorpen is de gps handiger. Daar zijn de knooppunten minder duidelijk aangegeven of doorkruis je het dorp op één knooppunt. In het buitengebied zijn ze handig. Wat me blijft puzzelen is de logica achter de knooppunten. Aan de nummers is te zien dat we tegen het eind van de middag op dezelfde route komen als de vorige dagen. Ik ben blij dat ons dorp in zicht is want ik heb last van een houten kont. En passant boodschappen ingeslagen en op naar een biertje in de zon, in onze achtertuin.
Ik val vroeg in slaap en word wakker met een stijf lijf, alsof mijn lichaam zich herinnert dat het zich moet zetten naar de dagelijkse inspanning van uren fietsen.
Als voorbereiding op onze fietstocht willen we enkele dagen trainen, een kwestie van eelt op de billen krijgen en te voelen hoe het is om elke dag een flink stuk te fietsen. We logeren in een huisje op Landalpark, 'de Elsgraven' in Enter.
Dinsdag, 19-04-2016
Een wolkenlucht met plukjes blauw en huppelende konijnen en een eekhoorntje in onze tuin. Een goed begin! Om 9.15 uur staan we in de startblokken. De ochtend is frisser dan achter het raam.
De gps loodst ons langs rustige landwegen richting Rijssen. Aan de rand ligt Landgoed Oosterhof, een mooi landhuis dat in de zestiger jaren van de vorige eeuw in verval geraakte. De gemeente kocht het, knapte het op en herbergt er nu twee musea onder een dak. We doorkruisen Rijssen in alle richtingen. Een dorp opgestuwd in de vaart der volkeren met veel winkels, nieuwbouwwijken en een oud kerkje in het centrum met twee bomen ervoor: één geplant in 1898 voor Wilhelmina en een uit 2013 voor Willem Alexander.
Terug in de weilanden is het heerlijk fietsen. Enkele weilanden zijn veranderd in drasland tot vreugde van de vogels en nog meer van de vogelaars met hun kijkers. Bij een futurische groepsaccommodatie grotendeels bedekt met aarde staat een infobord met tekst en uitleg over het christendom in de Lage landen en dan staan in de berm paaltjes met een jaartal en een belangrijke gebeurtenis uit dat jaar. Plots weet ik het weer: we naderen de meest historisch beluste of bewuste gemeente van Nederland: Holten. Samen met Rijssen één gemeente. Ik vermoed dat er 2000 van die groene doosjes zijn, al heb ik het niet gecontroleerd. Op elk paaltje een jaartal en op het groene doosje een historisch feit uit Europa en uit de verdere wereld.
We fietsen de eerste bossen in van de Sallandse heuvelrug, onder de Holterberg langs en komen in Holten. Ook hier doorkruisen we het dorp in alle richtingen tot we langs de nieuwe vlinderwijk met straatnamen als atalante, koninginnepage en koolwitje Holten verlaten.
Weer rijden we langs beemden, bosjes en boerderijen kilometerslang. Een oorlogsmonumentje in de vorm van een reuzekei meldt dat een Canadees regiment op 7-04-1945 hier de Schipbeek overstak om Holten te bevrijden. Langs landgoed Dorth met zijn prachtige landhuis fietsen we naar Harfsen tot landwinkel 'de winde' waar we lunchen in de zon en een paar lekkernijen inslaan. Achter het 'uutblaoshuuske' ligt de boerencamping Braakhekke.
Door eenzelfde landschap fietsen we naar Laren en herkennen de oude kerk met Kulturhus dat we op ons Pieterpad uitgebreid bezochten. Langs de 'verwoolse schoole', nu een kek villaatje, vroeger de school van het landgoed Verwolde verlaten we Laren. Na kilometers boerenland fietsen we om de hoge zendmast van Markelo met zijn groene uitkijkpost en verder door een prachtig stuk hei, nog in winterslaap. Na een klaphek verandert de hei in weiland met grote grazers. Bij een uitkijkpunt lezen we over een natuuproject in Borkeld: 'van wei naar hei'. Vanwege de afnemende landbouw heeft men de vruchtbare bovenlaag met meststoffen afgegraven en is het wachten op de metamorfose tot heidelandschap.
We verlaten het natuurgebied en rijden de laatste kilometers door de omgeploegde velden en grasland dat tot de horizon reikt. Dan door de beemden van Enterbroek naar het industrieterrein van Enter. Als we het dorp verlaten wacht een verrassing. We hebben nog ruim vijf kilometer te fietsen i.p.v. de verwachte twee. Een rondje door de weilanden langs de Regge tot we langs een sluipweggetje ons park bereiken en doorkruisen tot ons huisje. Moe maar voldaan!
Woensdag, 20-04-2016
Een stralende dag met een ijslaagje op het gras. We zijn tegen 9 uur op pad richting Rijssen maar houden nu de buitenwijken aan langs de schilderachtige pelmolen. Dan gaan we slingerend langs de Regge over oude en nieuwe fietspaden. Een mooi vlak dal met weilanden die elke dag groener worden met kleine poeltjes en af en toe drasland. Soms een moerasbosje waar waterwilg en bomen tot de enkels in het water staan. Af en toe een déjà vu van ons Marskramerpad. Zo bereiken we Nijverdal en fietsen langs het spoor de bossen in, de Sallandse heuvelrug op, die we dwars oversteken. We komen uit bij het Landalpark Hellendoorn, rijden er omheen en dan weer door het boerenland kilometers lang. Zo bereiken we Mariënheem, een dorpje dat Raalte reeds aankondigt. Onze route loopt door de straat van Gerard en Marietje, vroegere buren, die ons hartelijk ontvangen. Hun tuin en woonkamer hebben een ware metamorfose ondergaan. Beide zijn smaakvol opgeknapt. We praten bij en lunchen gezellig met zijn vieren.
We moeten verder want we hebben nog een kleine vijftig kilometer voor de boeg. Weer uitgebreid langs fietspaden of rustige secundaire wegen, door Heeten, terug naar de bossen van de heuvelrug. Een kei met plaqette herinnert aan drie jonge mensen die dood geschoten zijn bij een Duitse razzia tijdens de laatste oorlogsmaanden.
Het is heerlijk fietsen door de bossen tot we aan de rand van Holten een stuk weg oppikken dat we gisteren reeds reden. Bij de draslandjes buigen we weer het bos in. Als we het natuurgebied van de Borkeld naderen, fietsen we langs een dicht bos van jeneverbesbomen. Een prof in ecologie heeft een lans gebroken om dit zeldzame bos te behouden. De snelweg buigt er omheen. Even verderop is er nog zo een kavel met jeneverbesbomen. Als we de bosrand bereiken volgen we de laatste kilometers het parcours van gisteren. Zo bereiken we het industrieterrein van Enter met zijn betonstenen met 'tuinvisie', een pleidooi voor stenen tuinen? In het centrum kopen we avondeten bij de keurslager en AH en nemen de kortste weg naar ons huis met 82 kilometer op de teller. Een prachtige fietstocht en het ommetje langs de Regge hoeft vandaag niet!
Donderdag, 21-04-2016
Lichte nachtvorst en dan luiden fluitende vogels een zonnige, frisse voorjaarsdag in. De eerste kilometers door Rijssen fietsen we inmiddels blindelings tot de draslandjes die schitteren in het zonlicht. Langs velden en wegen bereiken we een beboste heuvel waar een caravanparkje is neergestrooid. We fietsen richting zendtoren en kronkelen er omheen, geen boerenstee slaan we over. Er zijn verrassende grind- en schelpenpaadjes, zelfs één langs een brede bosweg die omgeploegd is in smalle voren. We passeren een nieuw landhuis, een soort kopie van een oud landhuis. Het is het net niet: te protserig.
Tegen de middag drinken we koffie en thee tegenover de protestantse kerk in het hartje van Laren. We bestellen een appelkaneelpunt en een hazelnootschuimbal, een letterlijke en figuurlijke caloriebom, maar… we fietsen het eraf. We trekken een ommetje door bos en boerenland naar Lochem. Een kleine stemmige markt met een oude kerk en een paar oude pandjes. We maken een praatje met een echtpaar dat in fietsen geïnteresseerd is, een onverwachte ontmoeting!
Het landschap verandert met lange, rechte wegen. Boerenbedoeningen her en der en veel weiden met fraaie paarden. Als we ons brood eten krijgen we gezelschap van twee zwarte, zwijnen die achter de omheining knorren om een boterhammetje. Het blijft even landelijk met her en der een ommetje om geen molen of grafheuvel te missen.
Jan voert de gps en ik volg de knooppunten en die blijven verrassen. Soms liggen er zeven à acht kilometers tussen twee knooppunten, soms enkele honderden meters. In de dorpen is de gps handiger. Daar zijn de knooppunten minder duidelijk aangegeven of doorkruis je het dorp op één knooppunt. In het buitengebied zijn ze handig. Wat me blijft puzzelen is de logica achter de knooppunten. Aan de nummers is te zien dat we tegen het eind van de middag op dezelfde route komen als de vorige dagen. Ik ben blij dat ons dorp in zicht is want ik heb last van een houten kont. En passant boodschappen ingeslagen en op naar een biertje in de zon, in onze achtertuin.
Ik val vroeg in slaap en word wakker met een stijf lijf, alsof mijn lichaam zich herinnert dat het zich moet zetten naar de dagelijkse inspanning van uren fietsen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
