17-6-2016

Bad Gandersheim-Hoexter, vrij. 17-06-2016 Het is bewolkt maar droog als we vertrekken. We fietsen door het glooiend landschap met akkers met tarwe en suikerbieten of uitgebloeid koolzaad. Tot Kreiensen volgen we een beekdal langs een bos. Daarna het beekdal van de Leine dat heel vlak is. We doorkruisen Einbeck, een stad met veel industrie. Het oude centrum laten we -tot mijn ergernis- voor wat het is, we zijn nog maar goed en wel op pad. Het is een dag van voortdurend mooie en weidse uitzichten over boerenland, kleine dorpen die de weg markeren, zo ook de waterburcht Erichsburg, aardig in de steigers. De luchten wisselen van lichtblauw tot donkergrijs. We zien in een oogopslag de regen vallen en de zon schijnen maar houden het zelf droog. Vandaag fietsen we op een secundaire weg die als rustig is aangegeven maar zeer druk is, niet al tebreed en zonder fietspad. Hoewel de vrachtwagens met een wijde bocht om ons heengaan of afremmen, gaan we voor het eerst in de gele hesjes. In Stadtoldendorf, nu meer een dorp ondanks zijn lange geschiedenis als stad, eten we een hapje in een dorpscafe waar de waard van italiaanse komaf is. We missen een bordje en fietsen rechtoe rechtaan naar Holzminden. Zo snijden we een paar kilometer af maar ik merk ook hoe een fietspad langs een lawaaierige weg me stoort. In het oude centrum van Holzminden gaan we de Lutherkerk binnen, tevens fietserskerk. Het was in 1200 een Mariakerk. In 1568 werd het een protestantse kerk. Nu is het een sobere evangelische kerk met een paar bikvangers als preekstoel, altaar maar vooral dat men spaart om een bol op de toren te vergulden. In Holzminden steken we de brug over de Weser over en meanderen mee met de groene rivier tot Hoexter. In Albaxen passeren we de Tonenburg, een kasteeltje in vakwerk en in renovatie. Vlak voor de stad ligt Corvey, begonnen als benedictijner klooster in 822 en begin 19de eeuw in het kader van secularisatie omgebouwd tot kasteel. Hoe dan ook, het klooster is een uitgebreider bezoek waard dan er langs fietsen. De info dame regelt een kamer in Hotel Corveyer Hof, een fraai vakwerk pand. We wandelen door de oude stad met een schilderachtig stadhuis en huizen zeer mooi vakwerk naast de gewone vakwerkhuizen. Er is ook veel nieuwbouw met een knipoog naar de oude huizen. Het maakt het centrum levendig en bij de tijd. Het wordt een tijd wachten voor we kunnen eten maar de Davozer toast en de maatjes 'nach Hausfrauenart' smaken des te beter. Als we uitgetafeld zijn, vallen mijn ogen zowat dicht.