15-06-2016

Blankenburg (Harz)-Bad Harzburg, woe. 15-06-2016 Om zes uur straalt de zon, goed voor een ochtendwandeling. Blankenburg ontstond toen er bij de burcht op de kalkrots een nederzetting kwam. Nu, 900 jaar later is het een schilderachtige stad waarvan het oude gedeelte op de flank van de heuvel ligt, onder het grote slot dat over de stad uitkijkt. Er is nog een klein slot in de stad. Gisteren viel het niet op hoewel de info erin zit, we zagen de achterkant. De voorkant ligt aan de barokke tuin die aangeharkt wordt als was het een voortuintje. Er is ook een duivelsmuur, een steile rotsformatie aan de rand van de Altstadt. Ook hier prachtig opgeknapte huizen naast dichtgespijkerde bouwvallen die nog op renovatie wachten. Midden in de binnenstad is een straatje met kinderkopjes, struiken en wilde bloemen, ernaast een gelikt parkeerterrein met nieuwbouw. Tijdens het ontbijt valt de eerste bui. We maken ons langzaam klaar voor vertrek en wachten tot het droog is. We fietsen vrij vlot de stad uit en langs de bosrand tot Michaelstein. In de middeleeuwen een cistercienzer klooster, nu een museum. Het complex ligt prachtig aan drie vijvers. Even over glad asfalt maar dan wacht weer een bospad dat klimt en daalt over glibberige ondergrond of split. Als de zon doorbreekt licht het groen even op en met het kabbelend beekje langs het pad is het idyllisch. Door de velden rijdt het gemakkelijker. Tegen de middag zijn we in Wernigerode. De  binnenstad wordt overspoeld door toeristen. Geen wonder, de markt is een plaatje. Niet alleen het unieke stadhuis maar ook de vakwerkhuizen. En dat niet alleen op de markt maar ook in verschillende straten. Geen bouwval meer te zien. We drinken koffie met Kaesetorte en Erdbeersplit. Lekker! De meester-bakker komt regelmatig op TV. Door de velden fietsen we langs het vroegere benedictijnerklooster van Bruebeck. Nu is het een evangelisch centrum met theologie opleiding. In Ilsenstein zitten een heks en een duvel in een voortuintje te borrelen. We zagen al een paar duivelsmuren, rijden al sinds gisteren op de heksenweg en sliepen in de heksenketel. Een streek met verhalenn. Toch verlaten we Ilsenstein via een oud klooster dat nu museaal is. Dan rijden we het bos in, een prachtige route vooral als het zonlicht even doorbreekt. Het is of dalen of klimmen, over een pad glibberig met grint, modder en geultjes water. Als we weer in het open veld rijden beginnen we onze benen en Jan zijn rug te voelen. In de dorpen is geen bed te vinden en een behulpzame heer verwijst ons naar Bad Harzburg. We klimmen snel naar het stadje want in de verte rommelt de donder. Op wat spetters na hebben we het droog gehouden. Op een infobord vinden we een pension en een heer legt spontaan uit hoe er te komen. Pension Trautheim is een oude villa met een jonge gastvrouw. De fietsen gaan het schuurtje in en wij krijgen een fijne kamer, blij eens vroeg onder dak te zijn. Bad Harzburg is een mooi gelegen kuuroord met welness hotels bij de vleet. Het centrum heeft een promenade overschaduwd door bomen met winkels, cafes, restaurants en hotels. Wij vinden onze gading in een restaurant met smakelijke Duitse kost maar de baas heeft een buitenlands tintje. Aan het eind krijgen we een ouzo aangeboden. Met een natuurfilm over beren sluiten we de dag af.