29-05-2016

Himmelkron-Marktredwitz, zo. 29-05-2016 Eindelijk eens een ontbijtzaal met veel gasten. Een grote tafel met het logo MSC Falke Sulke/E. wekt onze nieuwsgierigheid. Wie zou dit gezelschap zijn? De gastvrouw wenst ons geen regen en de volgende gast zegt dat het gaat regenen. Zoveel mensen, zoveel zinnen! Feit is lichte bewolking. We fietsen een aardig rondje door het volgende dorp om opnieuw 200 m. van ons hotel te staan. Het behoort tot een autohof, Raststaette aaan de snelweg. Als we de autobahn oversteken zien we andere kant weer een groot weghotel, een speelhal en zelfs een eroticamarkt. Waarschijnlijk om de vrachtwagenchauffeurs die 's zondags niet mogen rijden het nodige vertier te bezorgen. We fietsen tot Bad Berneck aan de voet van het Fichtelgebirge. Daar begint de klim van 400 m. De eerste tien kilometer klimmen we door het bos naast de kabbelende witte Main die hier een onstuimige bergbeek is. Het fietspad loopt over een oud spoorwegtraject, waarschijnlijk van de stoomtrein. Het motregent een beetje, nog net lekker. Bij het vervallen station van Bischofsgruen eindigt bos en fietspad. Er volgt een korte doch pittige klim naar de dorpskern van Bischofsgruen. Uit onze ooghoeken zien we liften en skihellingen. De dorpskerk, evangelisch en in de loop der eeuwen 4 keer! herbouwd is nu een kerk in neogothiek. Het altaar retabel in drie delen is heel bijzonder. Ik snap het niet meteen maar vind een infoblad in het kerkje. Op het dorpsplein wordt het terras opgetuigd voor de horeca. We fietsen verder over een breed wandelpad door het bos, langs de skischansen, onder een nieuwe zomer rodelbahn en de stoeltjeslift door  tot een spandoek de weg versperd: 'levensgevaar-boswerkzaamheden-boete bij doorgaan'. We sjouwen eerst onze fietsen nog honderd meter richting de bron en oorsprong van de witte Main. Onbegonnen werk, het pad is alleen te doen door ervaren mountain bikers. Dus, onder het spandoek door. Twee toppen van dennen versperren de weg. Niet bepaald levensgevaarlijk. Een langskomende fietser zegt dat het niet geldt op zondag. Zo bereiken we de Fichtelsee, een romantisch meertje met een Waldhotel en een ruim terras. De bediening is in klederdracht. Een walkuere in een lederhose serveert ons 'Hochzeitssuppe' en een Flammkuche. Het smaakt goed. Fichtelberg is erg rustig. Het automuseum trekt aandacht met een helicopter bij de deur. De zon is doorgekomen en er volgt een kilometer lange afdaling door bergweiden en nog meer bos door het dal van de Fichtelnaab, een beek die we stroomafwaarts volgen. Het is volop genieten van de wind, de dennengeur en vele kleuren want door de langzame dalind kunnen we rondkijken. Na Ebnath moeten we nog twee keer een paar kilometer stevig klimmen over een een secundaire weg. Als ik bijna boven ben groet een vrouw me met gruess Gott. Een groet die we hier in Beieren vaker horen. We maken een praatje en ze besluit met: 'nog een paar meter klimmen.' Vanaf Schurbach volgt weer een schitterende, langzame afdeling. Door een rustig auen landschap bereiken we de sportvelden van Marktredwitz met velden voor kruisboog schieten, tennis en een groot buiten zwembad. Marktredwitz is een moderne stad met een oud centrum. Veel info is tweetalig: Duits-Tsechisch. Bij een ijssalon drinkt Jan een paar halve liter bier, de gewone maat hier en ik val voor een Italiaanse Eisbecher. Een fijne kamer in het 'Baierischer Hof' met uitzicht op het oude raadhuis van 1384 wordt ons onderdak. We eten in de Winkelmuehle, vroeger de enige watermolen binnen de stadsmuren. Nu herinnert een stroompje water dat door een design molen loopt aan vroeger. Met een kleine stadswandeling besluiten we de dag. In bed luisteren we naar de geweldige onweersbui die in de voornacht losbarst.