24-05-2016

Bad Sooden-Allendorf, 24-05-2016 Het regent en de laaghangende grijze wolken voorspellen nog meer regen. Tijdens het lekkere ontbijt waarmee we absoluuut geen haast maken, overleggen we: blijven of doorgaan. We hebben tot 11 uur de tijd om te beslissen. We lezen wat en ik loop een ommetje met paraplu. Die staan hier ter beschiking van de gasten? ! Het motregent. Tijdens ons overleg verdicht de regen en de lucht blijft egaal grijs. We maken er een rustdag van. Bad Sooden en Allendorf zijn zusterstadjes, elk aan een kant van de Werra. Beide zijn kuuroorden en wij hebben de tijd om ze uitgebreid te verkennen. Tegen de middag wandelen door de fraai straten van Allendorf naar de st. Crucis kerk, een oude kerk met imposante toren die tijdens de reformatie Evangelisch is geworden. De kerk heeft van de doopkapel een stemmige gebedsruimte gemaakt. De kerk is door glazen wanden in tweeen gesplitst, een grotere ruimte en een kleinere winterruimte met vergadertafel. Tussen de kerk en de stadsmuur is een 'Bibelgarten' aangelegd. Een tuin aangelegd met een knipoog naar het aards paradijs en die alle planten omvat die in bijbel voorkomen. Er is over nagedacht en aanleg en onderhoud gebeuren 'ehrenamtlich'. Ik vind dat een mooi woord voor vrijwilligerswerk, een eer dat je mag werken! De tuin ziet er goed uit en er is ook een insectenhotel. We steken de Werra die zich even splitst rond een paar eilandjes, over en wandelen Bad  Sooden binnen. Dit heeft de allure van een kuuroord. Weer oogstrelende vakwerkhuizen maar nu rond een ruim plein waar lege terrassen in de druilerige regen wachten op gasten. Er is een gradierwerk waar de zoutkristallen hun heilzame werk moeten doen. Overigens heeft het stadje een lange geschiedenis van zoutwinning achter de rug. Er is een mooi stadspark met vijvers en zwanen, een kunstwerk met olifanten. Natuurlijk thermen met allerlei baden. We eten een broodje in een donker bistrootje waar de bediening wat lusteloos wacht op klanten. Er is een oud tolhuisje ingericht als leeszaaltje annex toiletten. Het blijft zabbarweer. We lopen een paar keer een oudere fietser tegen het lijf die ook in ons pension logeert en hetzelfde besluit nam. We ruilen de regenwandeling voor een paar uur lezen knus lezen, iets waar we op een fietstocht zelden toe komen. We eten weer om de hoek in het Italiaans restaurant en gaan voor champignons met gorgonzolasaus, spaghetti met zeevruchten en stoofschotel met spinazie en kaas. Hoewel we niet gefietst hebben ben ik moe. Een rustdag is heerlijk en niet alleen voor de billen!